۲۰۰ فعال مدنی خواستار تلاش بان گی مون برای آزادی زندانیان سیاسی در ایران شدند

 

حدود ۲۰۰ تن از فعالان سياسی و مدافع حقوق بشر در نامه ای به بان گی مون، دبيرکل سازمان ملل متحد، خواستار تلاش او برای آزادی زندانيان سياسی در ايران شدند.

در این نامه که نسخه ای از آن به رادیو فردا رسیده است، امضا کنندگان با اشاره به انتخابات رياست جمهوری سال ۱۳۸۸ ايران، نتيجه آن را ناشی از دخالت کودتاگونه نهادهای نظامی و امنيتی در اين انتخابات دانستند.

آنان در توضيح تحولات ناشی از اعتراض ها به معرفی محمود احمدی نژاد به عنوان رييس جمهوری اسلامی ايران نوشته اند: ده‌ها شهروند ايران به قتل رسيدند؛ جمع وسيعی از فعالان سياسی و مطبوعاتی، دانشگاهی و حقوق بشر به‌ زندان افتادند، تعداد بسيار بيشتری به‌صورت رسمی و غيررسمی از فعاليت‌های سياسی، مطبوعاتی، اجتماعی و حتی اقتصادی محروم شدند، و هزاران شهروند هدف سرکوب قرار گرفتند.

از جمله اين فعالان سياسی و مدنی بازداشت شده، بهزاد نبوی، محسن ميردامادی، مصطفی تاج‌زاده، نسرين ستوده، عبدالفتاح سلطانی، محمد سيف‌زاده، عليرضا رجايی، عيسی سحرخيز، احمد زيدآبادی، بهمن احمدی امويی، مهدی محموديان،  مسعود باستانی، ابوالفضل قديانی هستند.

از ديگر فعالان بازداشت شده، می توان به کيوان صميمی، سعيد مدنی، حشمت‌الله طبرزدی، مسعود پدرام، امير خرم، رسول بداقی، عبدالله مومنی، عماد بهاور، مجيد توکلی، ضياء نبوی، مجيد دری و بهاره هدايت اشاره کرد.

در اين نامه همچنين نوشته شده است که «ده‌ها تن از ايرانيان به اتهام گرايش‌های قومی، دينی و مذهبی خود، قبل و بعد از انتخابات رياست‌جمهوری دستگير شده و برخی از آنان با احکام طويل‌المدت در زندان‌های جمهوری اسلامی محبوس شده اند.»

ده‌ها امضاکننده نامه به دبير کل سازمان ملل متحد به بازداشت خانگی مير حسين موسوی و مهدی کروبی، رهبران معترضان به نتايج انتخابات رياست جمهوری و زهرا رهنورد از حدود ۵۰۰ روز پيش و همچنين اعمال محدوديت ها و کنترل های شديد بر محمد خاتمی، رييس جمهوری سابق ايران، اشاره کرده اند.

​​اين در حالی است که غلامحسين محسنی اژه‌ای، سخنگوی قوه قضاييه، دوشنبه هفته گذشته گفت که امکان آزادی مير حسين موسوی و مهدی کروبی نيست و افزود: اين دو در منزل خود هستند و شرايط تغيير نمی‌کند.

او آقايان موسوی و کروبی را متهم کرد که «ظلم عظيم و ناامنی» را ايجاد کردند.

میر حسین موسوی،‌مهدی کروبی و زهرا رهنورد پس از راهپیمایی بزرگ معترضان در روز ۲۵ بهمن سال ۱۳۸۹ در تهران و چند شهر دیگر ایران تحت بازداشت خانگی قرار گرفته اند.

امضاکنندگان نامه همچنين از بان گی مون خواسته اند در جهت اجرای آن بخش از وظايف مربوط به دفاع از حقوق‌بشر که مسئوليت دبيرکل سازمان ملل‌ متحد برعهده او نهاده است، برای آزادی تمامی زندانيان سياسی تلاش کند.

​​آنان از دبير کل سازمان ملل متحد خواسته اند در صورت مذاکره با مقام‌های ايرانی، آنان را به رعايت اصول مربوط به حقوق ملت در قانون‌اساسی جمهوری اسلامی، تاکيدات منشور جهانی حقوق‌بشر و رعايت آزادی‌های مدنی متفکران و فعالان سياسی تشويق کند.

در اين نامه خطاب به بان گی مون از او تقاضا شده است که اگر به ايران سفر می‌کند، تلاش کند تا با مقام‌های سابق و چهره‌های برجسته سياسی و فرهنگی ايران که در زندان و يا زندان ‌خانگی به‌سر می‌برند، ملاقات و از آزادی هرچه سريعتر آنان دفاع کند.

اين نامه از جمله توسط  مهران براتی، احمد صدری، محمود صدری، عبدالعلی بازرگان،
محمد برقعی، نوشابه اميری، سعيد پيوندی، بيژن حکمت، محمد جواد اکبرين، مهدی خانبابا تهرانی، بهروز خليق، علی شاکری و حسن نايب هاشم امضا شده است.

از ديگر امضاکنندگان اين نامه، فرخ نگهدار، مهدی نوربخش، حسن يوسفی اشکوری، ساجده عرب سرخی، مهرانگيز کار، مرتضی کاظميان، محسن کديور، رضا فانی يزدی، حنيف مزروعی، علی مزروعی، مرتضی محيط و مليحه محمدی هستند.