انزوای هنری امین حیایی و حجتی که بر او تمام شده بود!

همان‌ها که به دیدنشان ذوق می‌‌کنیم و از آنها امضا می‌‌گیریم و با آنها عکس یادگاری می‌‌اندازیم، هنرمندان مشهوری که دوستشان داریم و کارهایشان را دنبال می‌‌کنیم و مثل همه جهان الگوی مردم می‌‌شوند و سلطان قلبها. همتایان غیر ایرانی‌ هنرمندان ما زندگی‌ خود را وقف انسانیت می‌‌کنند و کودکان بی‌ سرپرست را به فرزندی می‌‌گیرند و بنیاد‌های خیریه راه می‌‌اندازند و خطر سفر به ناامن‌ترین کشور‌ها را به جان می‌‌خرند تا سفیر صلح و دوستی‌ باشند; در کشور ما ولی‌ انگار همه‌چیز وارونه است و هنرمندان ما هم به اوضاع مملکت ما می‌‌آیند؛ محبوبترین هنرپیشه‌های ایرانی‌ در گرماگرم جنبش سبز به بازی‌ در فیلم‌هایی‌ ضد مردم می‌‌روند و خون به ناحق ریخته هم میهنانشان را به سخره می‌‌گیرند. امین حیایی در گفتگویی رادیویی می گوید که برای بازی در فیلم قلاده های طلا، ۲۷۰ ملیون تومان دستمزد گرفته است که در مقایسه با دستمزد بازیگران در فیلمهای دیگر بسیار غیر معمول و زیاد است. جالب است که خود امین حیایی اعتراف می کند که پس از بازی در آن فیلم کذایی منزوی شده است و پیشنهاد بازی در فیلم های جدید به او داده نمی شود! (منبع +) امیدوارم اینبار فراموشکاری همیشگی ایرانیان به نفع کسی چون حیایی تمام نشود و مردم انتخاب او را فراموش نکنند. مردم ایران دلرحم اند و پیشتر چون امثال حامد کمیلی یا رضا رویگری و اکبر عبدی هم سربسته و با ابهام پوزشی خواستند، بخشیده شدند. باید اینبار حجت بر کسانی چون حیایی ها تمام شده فرض شود تا به اندیشه بخشایش ملت، با فراغ بال از تنبیه نشدنشان به کار خود ادامه ندهند.